Wel een beetje commercieel...

"Wel een beetje commercieel hoor, Bieke"

De hand die met de gesprinkelde mini-donut onderweg was naar mijn mond, blijft ergens halfweg hangen. Ik sta tijdens de koffiepauze van een symposium in een fancy lobby te praten met een collega die ik al jaren ken, en die ik erg waardeer omwille van haar recht-voor-je-raap-communicatiestijl. Laten we haar hier even Nadine* noemen.

Nadine roert in haar koffie en zegt "Tof, waar jij mee bezig bent, die mails enzo...". Ik glimlach en ben intussen met mezelf in discussie of die tweede mini-donut wel zo'n goed idee is, als Nadine er vlotjes aan toevoegt "maar als je dan zo onderaan nog rap reclame maakt voor je volgende bijscholing, dan denk ik toch altijd "Wel een beetje commercieel hoor, Bieke"".

Auch.

Ik herinner me niet meer wat mijn reactie was, na de twee seconden kortsluiting in mijn hoofd. Waarschijnlijk heb ik snel die donut in mijn mond gepropt en iets gemompeld in de aard van "Maar ik steek daar wel veel tijd in hoor, Nadine, in die bijscholingen, die mails, die accreditatieshizzle, ...." om dan snel van onderwerp te veranderen.

Dit was zo'n klassieke situatie waarin je twee weken later om 2u34 's nachts plots precies weet wat je had moeten antwoorden.

Ik had aan Nadine moeten vragen of ze dat ook vindt van de mails van andere "opleiders". (Je weet wel, die met namen die heel slim en/of educatief zijn, of samengesteld uit letters/lettergrepen)

"Zeg, [opleidingsinstituut naar keuze], wel een beetje commercieel hoor, die mails over jullie aanbod."

Weet je wat het verschil is, collega?

Ik ben één van jullie.

Een kinesist.

Een zorgverlener.

En zorgverleners horen zorg te verlenen, niet te verkopen (anders waren het natuurlijk zorgverkopers geweest).

Steek je hand in de lucht als je vindt dat je als (pediatrisch) kiné méér dan genoeg verdient. Als je vindt dat je verloning mooi in verhouding is met al de tijd die je steekt in motorische bilans en andere verslagen, MDO's, mails, telefoons, aanvragen, ...

Zelfs als je intussen gedeconventioneerd bent, of in een (onderwijs)instelling werkt, word je nog continu geconfronteerd met hoeveel ze daar in Brussel vinden dat wij waard zijn.

Om nog maar te zwijgen over die kwaliteitspremie. Ergens in Brussel heeft iemand beslist dat onze zelfontplooiing 2000 euro per jaar mag kosten.

(Die paar mensen die hun hand omhoog hebben, mogen die terug laten zakken, by the way)

En zo krijg ik dus reacties van mensen die mij te commercieel vinden, omdat ik navormingen aanbied tegen betaling (en daar schaamteloos reclame voor maak). Of die op een feedbackformulier schrijven dat "de inschrijvingsprijs altijd lager mag".

En dat vind ik niet zozeer erg voor mezelf, want ik kan in de spiegel kijken en zeggen dat ik dat geld eerlijk en met vele uren werk verdien.

Maar het breekt mijn hart dat er collega's zijn die het moeilijk vinden om dat geld aan hun persoonlijke groei te spenderen.

Welke bijscholing ik ook volg, ik kom altijd een beetje rijker thuis (hoewel mijn boekhouder het daar niet altijd mee eens is, maar mijn relatie met mijn boekhouder is voor een andere post). Of de opleiding nu alles of helemaal niets met (pediatrische) kiné te maken heeft, of ik nu veel of nauwelijks iets heb bijgeleerd, er is altijd wel een inzicht of een fijne ontmoeting gepasseerd.

Ik ga niet op de barricade springen voor een eerlijker verloning voor de kinesisten in dit land. Maar ik kan jou wel triggeren om je eigen "money mindset" eens onder de loep te nemen.

In de hoop dat je de volgende keer dat je een interessante opleiding ziet passeren (of dat nu bij mijn slimme of afgekorte collega's is, bij een yoga goeroe of bij een business school), gaat denken "ik ben dit eigenlijk wel waard".

Melig hé. Tja, zo ben ik nu eenmaal. Melig en een beetje commercieel (en soms wat sarcastisch, mocht je dat niet hebben opgepikt). En gelukkig omringd door een heleboel erg waardevolle collega's

Een heel fijne week!

Bieke

En ja, nu ga ik onder aan de mail nog ongegeneerd een beetje reclame maken (sorry, Nadine). Ik heb een nieuw soort navormingen gecreëerd voor toffe pediatrische kiné's die anders durven denken over "permanente vorming", en die klaar zijn voor meer collegialiteit, inspiratie en fun (en misschien af en toe een gesprinkelde donut). Voor die collega's die beseffen dat zelfontplooiing, sociaal contact en plezier ook wat waard zijn.

Je vindt alle info hier, maar wees gewaarschuwd; ik vraag er geld voor. En ik verzeker je, het gaat elke cent waard zijn.

(*) Nadine is een schuilnaam, elke gelijkenis met naamgenoten berust op toeval. Maar aan de echte "Nadine" (you know who you are ); bedankt voor de inzichten en tot de volgende.